طراحی مدل رقابت پذیری شهری با تکیه بر شاخصهای حکمرانی خوب شهری در بستر فرآیند جهانی شدن

جهانی شدن بستری است که بسیاری از تحولات چند دهه اخیر در حوزه های مختلف اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی در آن ظهور یافته و قابل تبیین است. فرایندهای جهانی شدن باعث دگرگونی شهرها شده و کارکرد شهرها نیز جهانی شدن را بازتولید می کند. شهرها نیز با ارائه کارویژه های خاص خود در عرصه های مختلف، نقشی اساسی در تحولات اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی در گستره ملی و بین المللی بازی می کنند. بیش از سه دهه است که رقابت پذیری در فضاهای متفاوتی نظیر صنایع، بنگاهها، شهرها، مناطق و ملتها مطرح شده است و این مفهوم در بررسی و تحلیل علل موفقیت یا ناکامی نهادهای فوق به ویژه در عرصه های اقتصادی از اهمیت به سزایی یافته است. تقریباً به صورت همزمان با تحولات فوق، مفهوم حکمرانی شهری نیز به صورت گسترده ای مورد استفاده قرار گرفته است. بسیاری از فرایندهای حکمرانی خوب شهری، دیگر صرفاً سازمانها و نهادهای حکومتی را در بر نمی گیرد، بلکه طیف وسیعی از سازمانهای غیردولتی، اتحادیه های صنفی و مدنی، مشارکت بخش های خصوصی و عمومی، و نظایر آن را شامل می شود. پژوهش حاضر از نظر مبانی روشی در زمره اثبات گرایی قرار دارد. روش تحقیق آن از نوع استنباطی و با گرایش همبستگی است و در آن از تحلیل عاملی برای ارزیابی فرضیات استفاده گردیده است. ابزار اصلی گردآوری داده ها، اسناد و اطلاعات کتابخانه ای است که از منابع معتبر بین المللی، دولت های ملی و حکومت های محلی استفاده شده است. در این مطالعه، حکمرانی خوب شهری و رقابت پذیری شهری در 251 شهر از بیش از 100 کشور جهان مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج مطالعات انجام شده در بخش نظری، موید آن است که حکمرانی خوب شهری بر رقابت پذیری شهری اثر مثبتی دارد. در بخش بررسیهای کمی در زمینه وجود تفاوت حکمرانی خوب شهری و رقابت پذیری در گروه های مختلف شهرها از کشورهای مختلف و نیز تأثیر مثبت حکمرانی خوب شهری بر رقابت پذیری شهری به صورت معناداری تأیید گردید.